Jलक्ष्मी राई
“उडायो सपना सवै युनीटीले” २०६७÷६८ साल तिर नेपालमा निकै चलेको वाक्यासं । कहिले काहि साथीको ढिपीवाला अनुरोधले ढुबाउदो रहेछ, नाई भन्न नसक्दा । ५ वर्ष पछि दोब्बर हुने, सजिलै र छिटै धेरै कमाई हुने काईदाको व्यवसाय भनेर मैले पनि रोवियस इन्टरन्यासनल कम्पनीमा रु. ५०००÷ र युनिटिमा रु.१५०००÷ चढाए ।
पछि रोवियस इन्टरन्यासनल कम्पनीको हाल पनि तेस्तै भयो । यसमा लाग्ने धेरै एजेन्टहरुको वेहाल भयो । धेरैको पारिवारीक सम्बन्धमा अमिलीयो ।
झण्डै ३ वर्ष पछि भेट भयो, छोरा खेलाउदै । उहि एजेन्ट साथी, शेखर । दुब्लायछ, कस्तो ख्याउटे देखिएको । गाला भरी दारी, झ्याप्प कपाल, कान्ती हराएको अनुहार अध्यारो ।
सधै टाइसुट बुटमा स्मार्ट भई झुल्कने साथीको यो हालत देख्दा माया लागेर आयो ।
शेखर ! भाटा पो भएछौ । उषाले खाना दिन्न हो ?
खाएको लागे पो ।
विरामी छौ हो ?
मनै विरामी भए पछि ।
के भन्छ यो बाहुन ?
जीन्दगी नै ढुव्न आटिसक्यो यहाँ । जागीरसँगै ।
के भयो र भन न मलाई ?
उषा डिभोर्स माग्दैछे मसँग ।
प्रेमको मामिलामा म सर्पोटिभ भन्दा फरक नपर्ला । मिलेसम्म परिवारको सहमतीमा जोड दिनु पर्छ । हुदै नभए टाप पनि ठोकिदिनु पर्छ । “जब मिया विवि हो राजी, तो क्या करेगा पाजी” ।
उषाको थर नमिल्ने । शेखर बाहुन । उषा मगर । ५वर्ष देखिको प्रेम सम्बन्धलाई घरबाट स्वीकृती नमिले पछि दोधारमा परेका उनीहरुलाई मेरो प्रोत्साहनले पनि भागी विवहा गर्न हिम्मत दिएको थियो । पछि त बुहारी भित्राउन करै लाग्यो शेखरको परिवारलाई ।
कहिले काहि फोनमा कुरा हुदाँ अन्र्तजातिय विवाहका कारण पनि सधै खटपट भईरने कुरा त उषाले पनि सुनाउथी ।
५ वर्षे छोराको आईसक्रिम लागेको गाला पुसिदिदै निरासिएको बाबु शेखरले उषाले डिभोर्स मागेकी कुरा सुनाउदा म छक्क परे ।
ठुलो घरको धेरै कोठाहरुमा जीवन विताउने रहर काठमाण्डौकोे भाडाको एक कोठामा साधुरिदा निसासिएकी रहिछ, उषा । फाइनान्समा कार लिएको थियो, शेखरले । कारमा गुड्ने सपना पनि युनिटिसँगै सिज्ड भएछ ।
आम्दानीका बाटाहरु यसरी सिज्ड हुदै गर्दा उषाको यस्तो प्रस्तावले विरत्तिएको शेखरलाई देख्दा लाग्यो आवश्यताका ठुला ठुला स्वरुपहरु थाम्नै नसकेका धेरै सम्बन्ध टुक्रिएका होलान् । धेरै लतारीदै होलान् ।
मिति २०७१ फागुन २४ गते
